سبک زندگی روستایی و مدرنیته

روستاهاي ايران ايران طي نيم قرن گذشته از نظر شيوه زندگي و ارزش هاي بنيادي فرهنگي دستخوش تغييرات مهمي شده است. از اينرو ديگر نمي توان با رويکردهاي کلاسيک که روستا را مقر سنت مي ديد و شهر را مقر مدرنيته فهم کرد. در روستاهاي ايران به نوعي "مدرنيته روستايي ايراني" بوجود آمده است. براي مثال ارزش هاي مبتني بر مصرف يا ارزش هاي نمادين کالاها در روستاها نيز ديده مي شود. آن تلقي سنتي که روستا زادبوم و زيستگاه "فولکلور" يا "فرهنگ قومي" بود اکنون از ميان رفته است و در روستاها نيز ديگر همانند شهرها بندرت مي توان شعر و زبان و موسيقي فولکوريک را مشاهده کرد و بجاي آن همان محصولات رسانه اي يا فرهنگ عامه پسند جايگزين شده است.

 حتي صنايع دستي سنتي روستايي مانند قاليبافي و گليم بافي و سفالگري و امثال اينها در حال از بين هستند و دختران جوان روستايي ديگر ترجيح مي دهند به يادگيري مهارت نوين بپردازند.

در نتيجه رسانه اي شدن فرهنگ روستايي و تحولات ساختاري ديگر ارزش هاي اجتماع گرايانه رو به افول نهاده و ارزش هاي فردگرايانه در آن توسعه يافته است. اين امر باعث تفاوت هاي اساسي بين نسل هاي بزرگسالان (پدربزرگ ها و مادر بزرگ ها) با فرزندان و نوه هاي آنها شده است. اين امر بيش از هر چيز در شيوه لباس پوشيدن و آرايش و شيوه هاي گفتار و رفتار نسل جوان روستايي تجلي و عينيت يافته است. ديگر بسهولت نمي توان تفاوت فرهنگي بارز بين جوان روستايي و شهري مشاهده کرد اگرچه همچنان اين دو در زمينه هاي خاصي متفاوت هستند.